G’day mate, how are you? Good thanks, how are you?

Nadat ik 2,5 week geleden in Perth aankwam, is hier dan, EINDELIJK, mijn eerste reisverslag!!

Mijn vertrek op 6 februari 2015 was moeilijk, heel moeilijk, en met een hoop tranen. Nadat ik eindelijk afscheid had genomen, ging mijn avontuur dan toch eindelijk beginnen! Ik vloog met KLM van Amsterdam naar Abu Dhabi. Door mijn extra grote stoel bij de nooduitgang (met oneindig veel beenruimte) kwam ik de zeven uur durende vlucht gemakkelijk door. Eenmaal aangekomen in Abu Dhabi kwam ik in een totaal andere wereld. Het was een druk vliegveld waar mannen tulbanden droegen en vrouwen geheel gesluierd waren. Ik moest opschieten omdat mijn vlucht van Abu Dhabi naar Perth al in 1 uur zou vertrekken. Eenmaal in het vliegtuig zat ik naast een bijna 2 meter lange Ierse jongen die in Nieuw- Zeeland ging wonen. De stoel en beenruimte waren erg klein. De Ier zat aan de raamkant, en had dus nog minder plek dan ik. Ik vroeg hem of hij misschien op mijn plek wilde zitten dan zou hij zijn benen op het gangpad kunnen leggen, dit hoefde hij niet. Ik denk dat hij daar achteraf spijt van had want we hebben meer dan twee uur in het vliegtuig moeten wachten voordat het kon opstijgen. De reis duurde uiteindelijk meer dan dertien uur….

Toen het nog maar 2 uur duurde voordat we in Perth aankwamen, begon ik misselijk te worden. Ik had alleen op de vlucht van KLM gegeten en dat was inmiddels al meer dan tien uur geleden. Ook had ik slecht geslapen en deze combinatie zorgde er voor dat ik misselijk werd. Toen ik uiteindelijk een chocolaatje ging eten kwam dit er meteen weer uit….. Tijdens de vlucht werd gewaarschuwd voor EBOLA. Je moest je melden als je verschijnselen had (koorts, MISSELIJK, spierpijn). Ik heb zowel in het vliegtuig als op de luchthaven in Perth op het punt gestaan om me te melden. Gelukkig heb ik dit niet gedaan want toen ik eenmaal iets gegeten had, voelde ik me gelijk een stuk beter!

Toen we eindelijk geland waren stond er nog iets anders op me te wachten. Australië staat namelijk bekend om de boarding security programma’s. Ik had een enorme dosis epilepsie pillen in mijn handbagage en vond het best spannend om langs de controle te gaan. In het vliegtuig moest ik aangeven dat ik medicijnen in mijn bagage had en bij de controle in Perth vroegen ze wat voor medicijnen ik had en of ik een doktersverklaring had. Ik zei dat ik dit beide had en gelukkig mocht ik ,zelfs zonder controle, gewoon doorlopen.

Ik nam een taxi van de luchthaven naar het Ocean Beach Backpackers Hostel in Cottesloe. Het was erg raar om te zien dat Australiërs aan de andere (verkeerde) kant van de weg rijden, en ook het stuur aan de andere kant hebben. Voordat ik hier ooit ga rijden ga ik echt oefenen. Want het is heel verwarrend!!
Aangekomen in het hostel ontmoette ik direct al andere exchange students. Zij kwamen uit Zweden: Laura, Nichole en Anna. Ik sliep in een female dorm (kamer 16). Nichole en ik sliepen op dezelfde kamer, samen met een Duits meisje en drie andere die nooit in het hostel waren.
De eerste avond werd er tot 23:00 in de courtyard van het hostel gedronken. Elke avond na 23:00 moesten we uit de courtyard om overlast te voorkomen. Omdat het strand maar 1 minuut lopen was, gingen we de eerste dag (en eigenlijk alle andere dagen) naar het strand om daar verder te chillen. Die eerste avond was super! Ik heb die eerste dag ook veel andere mensen leren kennen zoals Leon en Ryan uit UK, Simon uit Zweden, Gabriele uit Italië, Sami en Nono uit Frankrijk en Kaylee uit de VS, ik voelde me gelijk thuis!

De volgende dag heb ik van 12:00 tot 17:00 op het strand gelegen. Dit was niet zo heel slim want ik had natuurlijk in Nederland geen zon gezien en mijn huid was hier dan ook niet aan gewend. Ondanks de factor 50+ zonnebrand was ik de volgende dag knal rood. En na 2.5 week is mijn rug nog steeds aan het vervellen..

Vanaf de derde dag ben ik naar kamers gaan zoeken. Dit deed ik via gumtree, dit is een soort marktplaats. De eerste twee kamers kon ik dezelfde dag al bekijken. Zij waren beide niet wat ik zocht, ze leken erg saai. Ik zocht dus maar verder. Diezelfde dag werd ik in het hostel aangesproken door een Australische man, Simon, en zijn vriendin. Zij waren bezig met het maken van een Australische film en zochten nog iemand die in een andere taal een zin kon zeggen. Ze vroegen of ik in het Nederlands wilde acteren. Ik vond het eerlijk gezegd een beetje raar en vroeg of Laura (uit Zweden) mee kon komen, zodat ik in ieder geval niet alleen was. 18 februari zou de scene worden opgenomen en hij zou ons ophalen bij het hostel. De film heet Football Breakers en ik krijg hem opgestuurd! Ik ben heel benieuwd naar mijn acteerkunsten :)

De dag erna ben ik met Leon en Laura naar het centrum van Perth gegaan. Er is een goede treinverbinding tussen Cottesloe en Perth city. Eenmaal in Perth hebben we de stad bekeken en uiteindelijk hebben we de Green CAT gepakt (dit is een gratis bus door het centrum van Perth). Deze bus bracht ons naar het Kings Park. Dit is een heel groot park midden in het centrum van Perth! Het is daar echt prachtig! Toen we uiteindelijk terug reden met de trein hing er een hele leuke, sociaal psychologische, poster in de trein met deze tekst:

Everyone on this train is different, with a different life, a different story. Just like you
But you’re all here together, sharing this ride
That means you need to think about each other for a moment
Nothing deep and meaningful, just a quick thought about whether or not you’re sharing your music with someone who really doesn’t want to hear it
Or if someone needs your seat more than you
Or maybe you’ve drifted off and put your feet on the seat without thinking about the person who might be too scared to ask you to move them
That little thought can make a big difference to everyone here, including you
We’re all on this journey together
Let’s make it an enjoyable one

Show your good side

Ik vond het leuk, en denk dat het beter werkt dan de saaie tekentjes die de NS heeft.

De volgende dag kwamen er nieuwe exchange students naar het hostel Emma uit Nieuw-Zeeland, en Jenn en Wes uit de VS. Wij konden meteen goed met z’n alle opschieten! Die avond ging Sami voor de eerste keer een lekker vuurtje maken op het strand. Dit was echt heel mooi! Achteraf hoorde we dat je een hoge boete kunt krijgen voor vuur maken op het strand..

De volgende dagen ging ik verder met mijn zoektocht naar een kamer. Ik kwam uit bij een huis in Cottesloe (aan het strand)! Er zouden drie kamers beschikbaar komen dus ik ging samen met Nichole, Wes en Luigi (een Italiaanse jongen) naar het huis! Het was echt prachtig. Luke, de eigenaar van het huis was een man van 30. Hij bleek een boot te hebben en vroeg ons om mee te gaan op zijn boot op 21 februari. Er zouden dan mensen van het strand van Cottesloe tot Rottnest eiland zwemmen (20 kilometer!!). En hierna zou er een groot feest zijn! Wij konden uiteindelijk niet in zijn huis wonen maar de boottrip hebben we niet afgeslagen!

Ondertussen kwamen er twee nieuwe meiden op onze kamer. Sophie en Michelle uit Duitsland. Ik kon erg goed met ze opschieten en heb veel met ze gelachen. Zij hopen een half jaar in Perth te gaan werken. En ik hoop ze nog veel te zien!

Die avond ben ik met Anna, Laura en Kaylee naar de film (fifty shades of grey) gegaan in Fremantle. Dit is een stadje naast Perth waar heel veel gezellige cafeetjes en restaurantjes zijn. Het is echt een aanrader, want het is een stuk gezellig en knusser dan Perth!

Nadat ik de volgende dag weer een huis had bezocht had ik een Barbie (BBQ) bij TJ en Theodor (twee exchange studenten uit Noorwegen). Hier waren op Wes en mij na alleen maar Scandinavische mensen. TJ en Theodor zaten ook in het hostel en hadden uiteindelijk met z’n twee een huisje gevonden 5 minuten van de universiteit. Het was niet gemeubileerd dus het was een beetje behelpen qua spullen. Maar toch, ik was jaloers dat zij al iets hadden gevonden!

Uiteindelijk begon de Orientation week van de University of Western Australia (UWA), dit is een soort introductie week. Het is heel anders dan in Nederland, waar het de hele week feesten is. Hier zijn het een paar activiteiten waar je je voor moet opgeven en that’s it. Ik ben naar een introducerend college gegaan waar ze dingen over de campus uitlegde geweest, heb meegedaan aan de campus race (wat een super mooie campus!!!) en ben naar een buiten film gegaan. Het was raar om weer op een school te zijn. Maar het is zo ongelooflijk mooi hier, dat ik eigenlijk heel veel zin heb om hier mijn weg te gaan vinden!

De zaterdag voordat de school begon, was de boot trip van Luke! We zijn met z’n zevenen (Laura, Anna, Nichole, Jenn, Emma en Wes) naar Fremantle gegaan en daar zouden we aan boot van zijn boot gaan. Het was echt prachtig! We hebben de hele dag gefeest en zwemmers aangemoedigd. Uiteindelijk zijn we op een hele grote boot gekomen met wel meer dan 100 mensen! Het was echt een top dag, een once in your life time, en als afsluiter hebben we op de terug weg dolfijnen gezien!

Ook vond ik eindelijk een heel leuk huis op vrijdag en kon ik zondag dus verhuizen! Sophie en Michelle hielpen me om mijn spullen van het hostel naar mijn nieuwe huis te gaan. Het huis is echt super! Er wonen drie mensen: Danique (25 jaar uit Nederland), Sven (28 jaar uit Duitsland) en Tristan (31 jaar uit Australië). We hebben een eigen opblaasbadje en een enorme tuin met bar!! Mijn kamer is ook super groot! Dus ik ben hier helemaal gelukkig!

Ik heb ondertussen al twee dagen colleges gehad en het gaat er heel anders aan toe dan in Nederland! We moeten heel veel zelf lezen en uitzoeken. Ook moet ik veel presentaties geven en papers schrijven. Dit zie ik allemaal als een uitdaging, omdat ik denk dat dit in mijn master goed van pas gaat komen!

Dit was mijn verslag van de eerste 2.5 week! Het was super en ik zou het voor geen goud willen missen!!!!!!

Groetjes,
Roos

En oja, ' G’day mate, how are you? Good thanks, how are you? ' is een zin die IEDEREEN in Australië zegt als je een ander tegenkomt. Dat was natuurlijk wel even wennen ;)